Herkes yazmami istiyor. Sanirim daha az konusmam icin bulduklari bir cozum.

İnsan utaniyor artik ahkam kesmeye calismaktan, Yas ilerledikce bu ugurda rezil olmalarin sayisi 1000i gectigi icin belki de...

Ne yazmaliyim diye soruyorum..

"Yasadigin komiklikleri" diye cevap veriyorlar. "İyi de ben sebek miyim?" diye icimde sinir dalgasi yukseliyor. Prozac sagolsun, hizlica icimdeki cirpintiyi durultuyor.

İnsan surekli komik seyler yasamaz ki..

Yasadiklarini komik zannedebilir sadece, bu da hafiften delirmeye dogru giden bir yoldur galiba.

Neyse, bu blogda basima gelen ve beni gun icinde gulduren seylerle ilgili yazacagim.

Gulecek birsey yoksa da uzun sure benden haber alamayacaksiniz.

İnsanlari guldurmekten degisik bir haz aliyorum, bence bu anormal birsey. Yani buyuk ihtimalle baska birseylerden kacmak icin gulme maskesinin arkasina saklaniyorum. Yani en azindan Freud manyagi oyle soylerdi.

Gorusecegiz.