gülsenize

Güldürmeyi seviyorum. Bence gülme hali, anlık boşluk halidir. Hani hiçbirşey düşünmezsiniz ya bir an.O an gülünebiliyor.
Beyin salıyor kendini.
İnsanların gülerken boşlukta olduklarını bilmek bende değişik bir haz uyandırıyor.
Neden bilemiyorum ancak anormal bir durum olduğunun farkındayım.

Kendine gülmen lazım önce. Bu, insanların senin samimiyetine inanmasına yardımcı oluyor. Tabii ki sen samimi değilsin ama öyle sanmalarında fayda var. İşte o anda aradığın "hayattan kopma" anına yaklaşabiliyorsun.
Yalnız bunlardan bazıları o boşluğa hiç giremiyor, onları feda etmek gerekiyor. Ne yapalım, insan herkesi müridi yapamaz, bazı kayıplar yaşanabilir.
İnsanların aşırı derecede zavallı yaratıklar olduklarını bir bilseniz, şaşarsınız ey okuyucular...(Okunmadığını farketmemek)
Zavallılar, çünkü ağızlarında salyalarla "beni güldür" diye alçak bir beklentiyle etrafınızda dolanırlar.
Tamam seviyorum güldürmeyi ama, neden acaba, sordunuz mu?
Onlara sahip oluyorsun çünkü, güldürdüğün insan, güldüğü süre boyunca senin oluyor.
Çünkü bir enerji var biliyorsunuz, o enerjiyle bir bakmışsın gülen insanla tek vücut olmuşsun.
Yanlış anlaşılmasın, vücut derken, ben ana vücut oluyorum, gerisi teferruat.

Ben güldürürek insanları kendime bağlamayı ve sonra o bağı ansızın kopararak onları boşluğa atmak suretiyle yok etmeyi düşünüyorum.
Çünkü bu gülme bağımlısı asalaklar, aslında beni bugüne kadar hiç güldürmedi.
Yukarıda yazılanlar belki de bir seri katilin günlüğünden alınmıştır, bunu hiçbirimiz bilemeyeceğiz. Ancak bildiğimiz bir şey var, güldüğünüzde ben orada olacağım ve sizi "ben" yapacağım.
salaklar...