normalleştirmek

Eskiden duyduğum ya da yaşadığım şeylerle ilgili dehşete düşen ben, artık çoğunu normal görüyorum. Bence çağımızın hastalığı normalleştirmek.  Birşeye kızıyorsan, kızıyorsundur. Bu neden değişmeli ki bir müddet sonra? Buna olgunlaşma mı deniliyor yoksa yozlaşmanın en güzel tariflerinden biri mi?

"Ben buyum" diye bağıracak kadar kendini iyi tanıyorsan, daha önce seni hayrete düşürenler şimdi nasıl oldu da günlük hayatın önemsiz bir parçası oldu?

Bunun adı korku.

Uyumsuzluk korkusu. Aklından geçenleri söylediğin zaman dışlanma korkusu.

Kırma korkusu.

Ama sen olmaktan vazgeçmek neyin kafası?

En korkulacak şey başkası gibi davranmak değil mi?

Silkelen kendine gel